24.12 Ο Γ. Καφταντζής στρατιώτης στο Ναύπλιο.

Ο πόλεμος με βρήκε προϊστάμενο Συνεργείου Συγκεντρώσεως βάμβακος στο Αηδονοχώρι. Τον Απρίλιο του 1941 κατατάχτηκαστρατιώτης στο Ναύπλιο και το Πάσχα αποβιβάστηκα στο VI τάγμα πεζικού στη Σούδα. Καταυλισθήκαμε, ο λόχος πολυβόλων, στα χωριά Φουρνέ, κατόπιν Αλικιανού και τελευταία Γαλατά. Εκεί, το πρωί της 20ης Μαΐου πέσανε πάνω μας οι Γερμανοί αλεξιπτωτιστές. Έτσι πήρα μέρος στην πιο παράξενη και φοβερή μάχη της ιστορίας των ανθρώπων…. Πιάστηκα αιχμάλωτος και κλείστηκα στοστρατόπεδο του Μάλεμε. Τον Ιούλιο δραπέτευσα. Η βοήθεια των Κρητικών ήταν συγκινητική. Μια Κρητικιά που σπίθιζε το φακιόλι της σαν φωτοστέφανος, μου έπλυνε με νερό και δάκρυα τα σχισμένα πόδια. Σκηνή ευαγγελική. Είχε παιδί στρατιώτη στη Μακεδονία. Από έναν έρημο κολπίσκο της χερσονήσου Ροδωπού εγκατέλειψα την Κρήτη νύχτα, μ’ ένα κρητικό καΐκι, απ’ αυτά που έφερναν από τον Βορρά κρυφά Κρήτες στρατιώτες… το ταξίδι εκείνο ήταν μια μικρή οδύσσεια. Είχαμε έναν έλεγχο από εγγλέζικο υποβρύχιο και κάναμε σταθμούς στην Ύδρα… στον Πόρο…και στον Πειραιά. Στην Αθήνα έμαθα πως τα Σέρρας είχαν προσαρτηθεί στη Βουλγαρία. Ανέβηκα με τρένο στη Θεσσαλονίκη. …σε λίγες μέρες, πέρασα κρυφά κολυμπώντας νύχτα τον Στρυμόνα και έφτασα στα Σέρρας. Η μητέρα μου μόλις με είδε λιποθύμησε. Είχε μάθε από συμπολεμιστές μου πως σκοτώθηκα. Μ’ έκαναν και μνημόσυνο…

 

; Ερώτηση Ποια σημεία της αφήγησης του ιστορικού σας κάνουν εντύπωση;