Τα λαχανικά είχαν κατασχεθεί από τους στρατιώτες, οι οποίοι δεν αρκούνταν στο να ληστεύουν εμπορικά και άλλα καταστήματα, αλλά ακόμη και τους κήπους των σπιτιών. Έτσι, έρευνες από τη μια και κλεψιές από την άλλη είχαν σαν αποτέλεσμα να εξαφανισθούν τελείως από την αγορά είδη που άλλωστε δεν βρίσκονταν σε μεγάλες ποσότητες.
Τότε ακολούθησε η πείνα και οι στερήσεις. Οι Βούλγαροι δεν φρόντιζαν παρά μόνο για τους εαυτούς τους. Οι θάνατοι από την πείνα άρχισαν να αυξάνονται πολύ. Οι κάτοικοι παραπονιούνταν για την ανυπόφορη κατάσταση και προσπαθούσαν να επιζήσουν με αγριόχορτα, τα οποία μαγείρευαν με λίγο αλεύρι.
Στις 19 Ιανουαρίου 1917 μια νέα μάστιγα παρουσίασε το δικό της απειλητικό πρόσωπο. Στρατιώτες οι οποίοι είχαν τοποθετηθεί σε διάφορους δρόμους της πόλης, συνελάμβαναν κάθε έναν που περνούσε από εκεί και τον φυλάκιζαν στα υπόγεια του Κυβερνείου. Όσοι συγκεντρώθηκαν εκεί με αυτόν τον τρόπο, προορίζονταν για να εργαστούν σε αγγαρείες. Όταν συμπληρωνόταν ο αναγκαίος αριθμός, η ομάδα οδηγείτο  να εργαστεί είτε στην κατασκευή οχυρωμάτων είτε σε άλλες ανάγκες του βουλγαρικού στρατού .

 Όλο αυτό το διάστημα οι οικογένειες αγνοούσαν την τύχη των μελών τους, μια και κανένας δεν ήταν σε θέση να τους πληροφορήσει για το θέμα αυτό.
Με τον τρόπο αυτό πολλές οικογένειες έχασαν τον προστάτη τους και για την αναζήτηση της τροφής τους θα έπρεπε να ενεργούν δυναμικά. Στις 17 Ιανουαρίου οι θάνατοι από στερήσεις έφθασαν τον αριθμό 40. Όλοι αναγκάστηκαν να πάνε στις αγγαρείες. Τότεχρει-άστηκε να εκδώσουμε πιστοποιητικά απαλλαγής από την εργασία, τα οποία τα παρουσιάζαμε στους στρατιώτες που ήταν υπεύθυνοι για τις αγγαρείες. Αλλά κατορθώσαμε με μεγάλοκόποκαι ύστερα από πολυάριθμες αιτήσεις να πείσουμε τους Βουλγάρους ότι τα πιστοποιητικά μας αυτά ήταν αυθεντικά. Πολλοίεργάτες πέθαναν από αρρώστιες, βασανιστήρια. Αυτοίπου επέζησαν ήταν πλέον αδύναμοι και ανίκανοι για κάθε εργασία.

Ιστορικό και Λογοτεχνικό Αρχείο Καβάλας (Τετράδια βουλγαρικής κατοχής)