Βορειοανατολικά της πόλης των Σερρών και σε απόσταση 12 χλμ., στο βάθος μιας ορεινής χαράδρας του Μενοικίου όρους, υψώνεται μεγαλόπρεπο το μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου. Το μοναστήρι αναδείχθηκε σε ένα από τα πιο σημαντικά θρησκευτικά και πνευματικά κέντρα των Βαλκανίων κατά την Υστεροβυζαντινή και Μεταβυζαντινή Περίοδο.
Πρώτος κτήτορας της μονής ήταν ο Σερραίος ευγενής Ιωαννίκιος (1225-1300) ο οποίος αφού μόνασε πρώτα στο Άγιο Όρος, επέστρεψε στην πόλη των Σερρών για να μεγαλώσει τον ορφανό ανιψιό του Ιωακείμ και ίδρυσε το μοναστήρι το 1280 περίπου.
Ο δεύτερος κτήτορας της Μονής, ο Ιωακείμ, εξασφάλισε την εύνοια των Βυζαντινών αυτοκρατόρων Ανδρόνικου Α' και Β' της Δυναστείας των Παλαιολόγων καθώς και του Σέρβου ηγεμόνα Στέφανου Δουσάν, εξασφαλίζοντας στη Μονή σπουδαία ...
Υστεροβυζαντινή περίοδος: Η περίοδος από την πτώση της Κων/πολης στους Φράγκους (1204) ως την άλωση της Πόλης από τους Τούρκους (1453).
Μεταβυζαντινή περίοδος: Αρχίζει με την άλωση της Πόλης και τελειώνει με την έναρξη της επανάστασης του 1821.
Αρχονταρίκι: Ο χώρος υποδοχής και φιλοξενίας των επισκεπτών του μοναστηριούΚτήτορας: Ήταν ο ιδρυτής, ο προστάτης, ο χορηγός ενός εκκλησιαστικού ιδρύματος (εκκλησίας, μονής). |
Δραστηριότητα: 1. Βρείτε στο χάρτη της... 2. Βρείτε στο Google Earth... 3. Πολλά από τα χειρόγραφα που εκλάπησαν... |
9.4. Η Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Σερρών (φωτογραφία της συγγραφικής ομάδας). |
.............
..........
9.7: Η φιάλη του μοναστηριού (φωτογραφία της συγγραφικής ομάδας). |
Στις 28 και 29 Ιουνίου του 1917 η Μονή κατελήφθη από Βουλγάρους. Σε έκθεση του επισκόπου Καμπανίας Διοδώρου, επόπτη Μητροπόλεως Σερρών, προς τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Γεννάδιο, για το ιστορικό διαβάζουμε: «Η δε λεηλασία και απογύμνωσις της Μονής ήρξατο μετά την 29ην Ιουνίου ήτοι μετά την εκ της Μονής απομάκρυνσιν των πατέρων αυτής. Μεταφέρθησαν δε τα πράγματα της Μονής εις Βεζνίκον και παρεδόθησαν εις την Επιμελητείαν της ογδόης Μεραρχίας. Ταύτα εκ πλη ροφοριών εκ των επανελθόντων πατέρων της Μονής και εκ των εν αυτή παραμεινάντων υπαλλήλων αυτής. Εν Σέρραις της 18η Οκτωβρίου 1918».
Η αρπαγή πολιτιστικών θησαυρών είναι δυστυχώς ένα συνηθισμένο φαινόμενο και γίνεται συνήθως με την ανοχή των κυβερνήσεων που εκμεταλλευόμενες ιστορικές συγκυρίες προβαίνουν σε τέτοιες πράξεις.
Βρείτε πληροφορίες από διάφορες πηγές για τα χειρόγραφα που κλάπηκαν από την Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Σερρών από τους Βουλγάρους και κάντε σύγκριση με άλλες παρόμοιες περιπτώσεις.