Ο τέως πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής θυμάται | ||||
Όπως λέει ό Ζενεβουά (σελ. 63-66) «Η Ελλάς του Καραμανλή ή Δημοκρατία δυσχερής»: «Θα ξαναβλέπω πάντοτε τις πρώτες σκηνές του πολέμου, που μπορώ να πω ότι τις έζησα. Ηταν στα 1913, κατά τον δεύτερο Βαλκανικό πόλεμο. «Ημουν έξιχρόνων. Οι Βούλγαροι μόλις είχαν καταλάβει το Παγγαίο.............Ο πατέρας μου μίλησε: «Πρέπει να πάμε πέρα απ' τον Στρυμόνα. Οι στρατιώτες μας εκεί κάτω κρατούν την περιοχή. Μονάχα έτσι θ' αποφύγουμε την αιχμαλωσία». |
Ένα εξάχρονο παιδί παρατηρεί τα πράγματα αυτά πολύ καλά, είναι ένα μέντιουμ. Άρχισα να τρέμω πάνω στη σέλλα του μουλαριού, όπου με είχαν ανεβάσει για τον δρόμο. Όλα συνέβησαν πολύ γρήγορα. Μερικές λέξεις που βγήκαν μες' απ' τα δόντια: «Ξαναβρισκόμαστε, δάσκαλε!», ένα χέρι που σηκώθηκε και σκαμπίλισε τον πατέρα μου, μια διαταγή σχεδόν σαν γαύγισμα: «Φύγετε, σεις οι άλλοι... Τούτον εδώ τον κρατώ!...». Είχα κιόλας πηδήσει από το ζώο, αγκαλιάζοντας τα πόδια του πατέρα μου. Τίποτε δεν θα μπορούσε να με κάνει να τ' αφήσω. Ταραχή, κλάματα, παρακλήσεις, δεν καταλάβαινα τίποτα, τίποτα εκτός από το ίδιο μου το σφίξιμο, μια σύσπαση, αληθινά άγρια. Και τελικά, σχεδόν ξαφνικά, μια χαλάρωση, μια επιστροφή στη ζωή... Ηταν ασφαλώς ο ίδιος ο πατέρας μου που ξέσφιξε τα μικρά μου μπράτσα. Ξανάπαιρνε τη θέση του επικεφαλής μας, ξαναφεύγαμε, οι Βούλγαροι απομακρύνονταν... «Τι είχε συμβεί; Κατά τονπρώτο Βαλκανικό πόλεμο, αυτός ο ίδιος αξιωματικός είχε έλθει μια μέρα στην Πρώτη. Eίμαστε τότε «σύμμαχοι» κατά των Τούρκων. Όμως αυτός ο Βούλγαρος |
στη Μακεδονία... αυταρχικός,αυθάδης, είχε διατάξει τον πατέρα μου να διαβιβάσει στους κατοίκους του χωριού διαταγές στα βουλγαρικά. Ο πατέρας μου αρνήθηκε κατηγορηματικά: «Εδώ είμαστε σ' έδαφος ελληνικό». Η σύγκρουση ήταν σκληρή, ο χωρισμός τους άγριος, η ανάμνηση αρκετά δριμεία για να ξανανάψει η φωτιά ύστερα από τόσους μήνες.... Αλλά ο άνθρωπος αυτός, ο εχθρός, είχε διατηρήσει αισθήματα ανθρώπινα. Η ορμή μου τον είχε συγκινήσει Είχε παιδιά.
Απόσπασμα από το βιβλίο: Πραζιουτης, Ι., (1992), Η Ζίχνη δια μέσου των αιώνων, Ζίχνη. |
||
Συζήτηση —Το κείμενο που διαβάσατε είναι συναισθηματικά πολύ φορτισμένο. Μπορείτε να καταγράψετε τα διαφορετικά και πολλές φορές ανάμεικτα συναισθήματα που ένιωσαν οι ήρωες του κειμένου καθώς επίσης και τις σωματικές αντιδράσεις που προκάλεσαν; |