α. «Το μεγαλόπνοοον σχέδιον της σιδηροδρομικής συνδέσεως της Θεσσαλονίκης μετά της Κωνσταντινουπόλεως ετέθη εις εφαρμογήν επί της βασιλείας του
Αβδούλ Μετζήτ......τα κατατεθέντα κεφάλαια ...ήσαν Αυστριακά, Γερμανικά και τα περισσότερα Γαλλικά».
Πέννας, Π., (1966), Ιστορία των Σερρών, Αθήνα σ. 376.
|
|
|
|
|
Αρχείο Β. Τζανακάρη. |
12.6:β. «Τη μέρα, λοιπόν, που θα έφτανε η πρώτη αμαξοστοιχία στον νεόδμητο σιδηροδρομικό σταθμό Σερρών και πριν καλά - καλά ξημερώσει, πλήθη λαού όπως θα λέγαμε είχε κατακλύσει τους γύρω χώρους. Στριμωξίδι, φωνές, ατελείωτες συζητήσεις, αρμένικα, τούρκικα, εβραϊκά, βουλγάρικα, και φυσικά η ελληνική γλώσσα έδιναν και έπαιρναν σε μια μοναδική παν-σπερμία φυλών. Μικροπωλητές και γλυκατζήδες που διαλαλούσαν τις πραμάτειές τους και μικρά παιδιά που κύλαγαν το τσέρκι τους. Σκούφιες και φέσια και κεφα-λομάντηλα στην ημερήσια διάταξη. Τα γιορτινά ρούχα στην πρώτη γραμμή αλλά και τα λιγότερα επίσημα. Παϊτόνια που έφερναν τους επίσημους και τις αρχές και αραμπάδες με δυσκίνητα καλοφτιαγμένα βουβάλια που την άραζαν και ξεφόρτωναν πολύ πιο μπροστά και άλλοι που κάλπαζαν γιομάτοι έγνοιες και ενδιαφέρον
για την επιτυχημένη παράσταση της γιορτής. Μπροστά - μπροστά να φαίνεται ξεχωριστή από την υπόλοιπη πλεμπάγια η τουρκική νομενκλατούρα, οι Έλληνες προύχοντες αλλά και ο εβραίος ραβίνος που συνοδευόταν και από μερικά μέλη του δικού του ιερατείου και φυσικά πολλοί περίεργοι και μη από τα γύρω καμποχώρια....»
Περιοδικό «Γιατί», Ανθολόγιον, Σέρρες, 1987, σελ. 339
|
|