27.1: O κινηματογράφος «ΚΡΟΝΙΟΝ» μετονομάζεται σε Ντίμτσιο Ντεμπελιάνωφ Αρχείο Β. Τζανακάρη.
 Τρίτη (βουλγαρική κατοχή): Πρώτη φορά: τηνπερίοδο 1904-13 με τη δράση των ένοπλων Βουλγαρικών ομάδων και στους Βαλκανικούς πολέμους που ακολούθησαν. Δεύτερη φορά: το 1916-18 κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου πολέμου. Έποικος: Το άτομο που εγκαθίσταται μόνιμα σε περιοχές έξω από τον εθνικό του χώρο, οι οποίες είναι ήδη κατοικημένες από άλλους. αλλοίωση της σύνθεσης του γηγενούς πληθυσμού: Σκοπός των Βουλγάρων ήταν να δείξουν μετά τον πόλεμο ότι τα εδάφη μας ήταν βουλγαρικά και πως σε αυτά οι Βούλγαροι αποτελούσαν την πλειονότητα. |
| * Από το σύνολο, της κάποτε ακμαίας εβραϊκής κοινότητας των Σερρών, δε γλίτωσαν παρά τρεις μόνο άνθρωποι, που για διαφόρους λόγους απουσίαζαν από την πόλη, εκείνη τη φοβερή νύχτα του Μάρτη του 1943. Με ιστορική παρουσία επτακοσίων χρόνων, μια οικονομικά ακμαία, δημιουργικά πολιτιστική και πολυάνθρωπη κοινότητα, η σερραϊκή εβραϊκή κοινότητα, έπαψε να υπάρχει από τη νύχτα της 3ης - 4ης Μαρτίου του 1943. |
Στις 9 Απριλίου του 1941, μετά τη μάχη των Οχυρών, απόσπασμα του γερμανικού στρατού έφτασε στις Σέρρες. Οι Γερμανοί είχαν συμφωνήσει με τους Βουλγάρους να τους παραχωρήσουν τη Μακεδονία (την περιοχή που εκτείνεται ανατολικά του ποταμού Στρυμόνα) και τη Θράκη. Η παράδοση των περιοχών αυτών στους Βουλγάρους έγινε στις 22-23 Απριλίου του 1941.
Πολλοί από τους κατοίκους των βουλγαροκρατούμενων περιοχών, βλέποντας για τρίτη φορά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να πέφτουν οι περιοχές τους στα χέρια των Βουλγάρων, τις εγκατέλειψαν τρομοκρατημένοι. Οι Βούλγαροι έδειξαν από τις πρώτες ημέρες τις προθέσεις τους. Στο όνομα «του ιστορικού δικαίου, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της τάξεως όλων των κατοίκων» κάλεσαν τον ελληνικό πληθυσμό να συμμορφωθεί με τις διατάξεις τους. Αυτές ήταν:
Να χρησιμοποιούν ως επίσημη γλώσσα τη Βουλγαρική σε όλες τις συναλλαγές τους ακόμα και κατά την τέλεση της Θείας λειτουργίας στους ναούς και στην εκπαίδευση. Να γραφούν στη Βουλγαρική γλώσσα όλες οι επιγραφές των καταστημάτων και των δημοσίων ή ιδιωτικών γραφείων.
Να προμηθευτούν όλοι Βουλγαρικές σημαίες και να τις αναρτούν σε σημαντικές εθνικές εορτές της Βουλγαρίας. Να παίρνουν άδεια από τις Βουλγαρικές αρχές για κάθε τους μετακίνηση.
Να παραδώσουν όλοι τα όπλα που κατέχουν, ακόμα και τα κυνηγετικά.
Να απέχουν από εκδηλώσεις και δραστηριότητες που θίγουν τις Βουλγαρικές αρχές.
Επίσης, ίδρυσαν Βουλγάρικα σχολεία και διάφορους συλλόγους και οργανώσεις και άλλαξαν τις ονομασίες των κεντρικότερων οδών και πλατειών ακόμα και τις ονομασίες των εκκλησιών. Ακόμα κατάσχεσαν σπίτια και τα παρέδωσαν σε Βούλγαρους εποίκους με απώτερο σκοπό την αλλοίωση της σύνθεσης του γηγενούς πληθυσμού. Ανάγκασαν τους κατοίκους να προσφέρουν εργασία στη Βουλγαρία για την κατασκευή δημοσίων έργων χωρίς τη θέ-λησή τους και κάτω από άσχημες συνθήκες.
Στις αρχές του Μαρτίου του 1943 οι Εβραίοι της ευρύτερης περιοχής των Σερρών συγκεντρώθηκαν για να σταλούν σιδηροδρομικώς σε γερμανικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Σχεδόν κανένας* τους δεν επέστρεψε ποτέ πίσω.
Παρ' όλα αυτά οι Σερραίοι από την πρώτη στιγμή συγκρότησαν ένοπλες ομάδες αντίστασης που δρούσαν διάσπαρτες σε διάφορες περιοχές του Νομού σκορπώντας την ελπίδα στους κατατρεγμένους και τον τρόμο στους κατακτητές.
Πολλοί από τους κατοίκους των βουλγαροκρατούμενων περιοχών, βλέποντας για τρίτη φορά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να πέφτουν οι περιοχές τους στα χέρια των Βουλγάρων, τις εγκατέλειψαν τρομοκρατημένοι. Οι Βούλγαροι έδειξαν από τις πρώτες ημέρες τις προθέσεις τους. Στο όνομα «του ιστορικού δικαίου, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της τάξεως όλων των κατοίκων» κάλεσαν τον ελληνικό πληθυσμό να συμμορφωθεί με τις διατάξεις τους. Αυτές ήταν:
Να χρησιμοποιούν ως επίσημη γλώσσα τη Βουλγαρική σε όλες τις συναλλαγές τους ακόμα και κατά την τέλεση της Θείας λειτουργίας στους ναούς και στην εκπαίδευση. Να γραφούν στη Βουλγαρική γλώσσα όλες οι επιγραφές των καταστημάτων και των δημοσίων ή ιδιωτικών γραφείων.
Να προμηθευτούν όλοι Βουλγαρικές σημαίες και να τις αναρτούν σε σημαντικές εθνικές εορτές της Βουλγαρίας. Να παίρνουν άδεια από τις Βουλγαρικές αρχές για κάθε τους μετακίνηση.
Να παραδώσουν όλοι τα όπλα που κατέχουν, ακόμα και τα κυνηγετικά.
Να απέχουν από εκδηλώσεις και δραστηριότητες που θίγουν τις Βουλγαρικές αρχές.
Επίσης, ίδρυσαν Βουλγάρικα σχολεία και διάφορους συλλόγους και οργανώσεις και άλλαξαν τις ονομασίες των κεντρικότερων οδών και πλατειών ακόμα και τις ονομασίες των εκκλησιών. Ακόμα κατάσχεσαν σπίτια και τα παρέδωσαν σε Βούλγαρους εποίκους με απώτερο σκοπό την αλλοίωση της σύνθεσης του γηγενούς πληθυσμού. Ανάγκασαν τους κατοίκους να προσφέρουν εργασία στη Βουλγαρία για την κατασκευή δημοσίων έργων χωρίς τη θέ-λησή τους και κάτω από άσχημες συνθήκες.
Στις αρχές του Μαρτίου του 1943 οι Εβραίοι της ευρύτερης περιοχής των Σερρών συγκεντρώθηκαν για να σταλούν σιδηροδρομικώς σε γερμανικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Σχεδόν κανένας* τους δεν επέστρεψε ποτέ πίσω.
Παρ' όλα αυτά οι Σερραίοι από την πρώτη στιγμή συγκρότησαν ένοπλες ομάδες αντίστασης που δρούσαν διάσπαρτες σε διάφορες περιοχές του Νομού σκορπώντας την ελπίδα στους κατατρεγμένους και τον τρόμο στους κατακτητές.
Προβολή
Υλικό από την πρώτη παρουσίαση του βιβλίου, από το Σερραϊκό κανάλι "ΕΠΙΛΟΓΕΣ TV
Μετρητής Επισκέψεων
Βιβλίο Επισκεπτών
Επισκέπτες
Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 99 guests και κανένα μέλος