Τοπική Ιστορία των Σερρών

 Από το 357 π./. μέχρι το 168 π. Χ. η περιοχή των Σερρών με κέντρο την Αμφίπολη ήταν η καρδιά της Μακεδονίας και ακολούθησε την τύχη του κράτους της Μακεδονίας στα χρόνια των διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου.
Η κοιλάδα του Στρυμόνα ήταν πυκνοκατοικημένη με πολλές αρχαίες πόλεις. Άλλες από αυτές χάθηκαν εντελώς και αλλού χτίστηκαν νέες πόλεις με νέα ονομασία.
Στην περιοχή της Σιντικής ξακουστές πόλεις την εποχή αυτή ήταν η αρχαία Ηράκλεια, η Κοτούσα ή Σκοτούσα, η Παρθικόπολη, η Τρίστωλος και η Γαρησκός.
Η περιοχή της Βισαλτίας ήταν επίσης πυκνοκατοικημένη. Εκτός από τη Βισαλτία ξεχώριζαν και η Ευπορία, οι Καλλίτεραι, ο Τίντος, η Όσσα, η Βρέα, η Άργιλος, η Άρρωλος, η Τερπνή, το Ιμέραιον, η Τράγιλος και η Βέργη.
Στη Φυλλίδα, περιοχή με πανάρχαια ιστορία, άκμασαν η Ηιών, η Μύρκινος, η Δράβησκος και η Ηδωνίς.
Στην Οδομαντική τέλος, εκτός από την Σίρι, υπήρξαν και η Ολδηνών Κώμη, ο Γά-ζωρος και η Ζέλεια.
Όλες οι παραπάνω πόλεις ακολούθησαν την κοινή μοίρα τόσων άλλων μακεδονι-κών πόλεων, ζώντας κάτω από τη σκιά της κεντρικής εξουσίας με φαινομενική αυτοτέλεια και μέσα σε οικονομική εξαθλίωση και σε κατάσταση οικονομικού μαρασμού.
Η αρχαία Αμφίπολη ήταν κτισμένη αμφιθεατρικά, σε υψόμετρο 120 μ. και σε απόσταση 4.5 χλμ. από τις εκβολές του Στρυμόνα. Λόγω της στρατηγικής της θέσης, της είσπραξης των φόρων και του φυσικού πλούτου της ευρύτερης περιοχής της, γνώρισε σημαντική εμπορική και πολιτιστική ανάπτυξη. Σημαντικά αρχιτεκτονικά λείψανα από δημόσια και ιδιωτικά κτίρια αλλά και ταφικά μνημεία που μετά από ανασκαφές ήρθαν στην επιφάνεια, προσδιορίζουν την οικονομική και πολιτιστική ευμάρεια των οικισμών και τις επιρροές που είχαν δεχθεί.υ.

φαινομενική αυτοτέλεια: Μη πραγματική αυτοδιοίκηση.