Τοπική Ιστορία των Σερρών

 Από τις αρχές του Φεβρουαρίου 1913 οι Βούλγαροι εντείνουν τις προσπάθειες τους για να καταλάβουν τη Νιγρίτα κι όλη την περιοχή της. Νέος λόχος βουλγάρικου στρατού καταφθάνει στη Νιγρίτα και ένα τάγμα πορεύεται προς την Κουμάριανη περνώντας τη γέφυρα.
Στο Δημητρίτσι βρίσκεται μια διμοιρία ελληνικού στρατού. Έχει εντολή από το ελληνικό Στρατηγείο να μην επιτρέψει την είσοδο σ' αυτό των Βουλγάρων. Ο λοχίας παρουσιάζεται στους Βουλγάρους και τους γνωστοποιεί τη διαταγή που έχει. Οι Βούλγαροι όμως δέρνουν και εξευτελίζουν τον λοχία και στη συνέχεια, αδιαφορώντας, προχωρούν και φθάνουν στό Ξυλότρος, στην Αγία Παρασκευή, όπου και στρατοπεδεύουν.
Ένας λόχος ελληνικού στρατού που κατέφθασε στο μεταξύ υπό τον λοχαγό Γαργαλίδη και τους υπολοχαγούς Σταυριανόπουλο καί Κορδογιάννη, έχει οχυρωθεί έξω από την Τσερπίστα, την Τερπνή, στην ιστορική πια τοποθεσία Πλατανούδια.
Η σύγκρουση δεν αργεί να γίνει.............
Αλλά τότε γίνεται κάτι το θαυμαστό........Όλοι οι κάτοικοι της Νιγρίτας καί της Τερπνής «είναι σε συναγερμό», μαζί με τα Σώματα του Γιαγκλή και του καπετάν Βλάχμπεη, σπεύδουν να ενισχύσουν τους μαχόμενους Έλληνες στρατιώτες και αγωνίζονται στο πλευρό τους. Κι αυτές ακόμα οι γυναίκες της Τερπνής φέρνοντας στη μάχη φαγητό και ψωμί τονώνουν το ηθικό των ανδρών και συντελούν με τις φροντίδες τους στην ενδυνάμωση των πολεμιστών για τη συνέχιση του αγώνα. Οι Βούλγαροι, παρ' όλο που στην ολοήμερη μάχη έχασαν το μισό περίπου του δυναμισμού τους, συνεχίζουν. Στέλνουν ένα τμήμα ιππικού προς τη βορεινή πλευρά της Τερπνής, να συνεννοηθεί με τους εντός της Νιγρίτας στρατιώτες, ώστε να προσβάλουν απ' τα νώτα τους Έλληνες.
Αλλά κι αυτή η προσπάθειά τους αποτυγχάνει.

 Τελικά, αφού δεν μπόρεσαν να καταλάβουν την Τερπνή από τα κοντινά υψώματα και τη νότια πλευρά, απελπίσθηκαν και σταμάτησαν τις επιθέσεις τους................ Ενώ όμως η μάχη ακόμα συνεχιζόταν στα Πλατανούδια της Τερπνής, παράλληλη δράση των Βουλγάρων σημειώνεται και μέσα στη Νιγρίτα.
Επιχειρούν να καταλάβουν το Διοικητήριο και την αποθήκη τροφίμων και πυρομαχικών. Αλλά την απόπειρά τους αυτή την εξουδετέρωσαν οι Έλληνες και ανάγκασαν τους Βουλγάρους να υποχωρήσουν και να κλεισθούν μέσα στο Δημοτικό Σχολείο πού το έχουν μεταβάλλει σε στρατώνα τους.
Φρουρός στην είσοδο της αποθήκης στάθηκε ο ίδιος ο καπετάνΓιαγκλής κι από την άλλη μεριά ο ανθυπολοχαγός Φάλαγγας με τους λίγους άνδρες του. Και τότε αντίς για την βοήθεια που πρόσμεναν οι έγκλειστοι Βούλγαροι, έρχεται γι' αυτούς το απροσδόκητο άδοξο τέλος, που έβαλε τέρμα στο όνειρο της κατοχής της Νιγρίτας.
Ένας Τούρκος από το Φυτόκι, ο όποιος αργότερα βαπτίσθηκε χριστιανός και ανακηρύχθηκε Μακεδονομάχος, που τον έλεγαν Καρασαλή, αψηφώντας τις ομοβροντίες των Βουλγάρων πλησιάζει το σχολείο μ' ένα δοχείο με πετρέλαιο.
Με μια σκαλωσιά ανεβαίνει στο παράθυρο και χύνει όλο το πετρέλαιο στην αίθουσα όπου ήσαν συγκεντρωμένοι οι Βούλγαροι στρατιώτες. Πριν βάλει φωτιά τους καλεί να παραδοθούν ή να πεθάνουν. Έντρομοι τότε οι Βούλγαροι πηδούν από τα παράθυρα. Αλλά οι περισσότεροι αιχμαλωτίσθηκαν και οδηγηθήκαν στη Μητρόπολη.
Ύστερα απ' την τροπή που πήραν τα πράγματα μέσα στη Νιγρίτα και οι υπόλοιποι Βούλγαροι που ήσαν στρατοπεδευμένοι στην Γκορνιτσιά εγκαταλείπουν τον καταυλισμό τους και φεύγουν κι αυτοί κακήν κακώς για τας Σέρρας αφήνοντας οριστικά τη Νιγρίτα................