Τοπική Ιστορία των Σερρών

Ιστορία 1η: Αν ένας γενίτσαρος επιθυμεί ένα χρηματικό δώρο από έναν πλούσιο Έλληνα, του στέλνει ένα μαντίλι, με μια σφαίρα και μ' ένα χαρτάκι με τις λέξεις: «στείλτε μου αμέσως 500 πιάστρα* που τα έχω απόλυτη ανάγκη». Προσφυγή στην τουρκική δικαιοσύνη είναι μάταιη ή επικίνδυνη, γιατί ο καδής θα δικαιώσει τον συμπατριώτη του ή -αν δώσει δίκαιο στον χριστιανό- θα προκαλέσει την εκδίκηση των άλλων γενιτσάρων.

*πιάστρα=τουρκικό ασημένιο νόμισμα.

Ιστορία 2η: Κατά τις δοσοληψίες Τούρκων-Ελλήνων, οι τελευταίοι, κυρίως οι έμποροι ή οι παντοπώλεις, δεν έπρεπε να αντιλέγουν στην τιμή των τροφίμων, την οποία τους αντιπρότεινε ο Τούρκος. Στη Θεσσαλονίκη ένας Τούρκος στρατιώτης ζήτησε ν' αγοράσει ελιές από έναν Έλληνα παντοπώλη, δοκίμασε μερικές, αλλά διαφώνησε στην τιμή της οκάς, θύμωσε, τον έβρισε χυδαιότατα, ενώ εξακολούθησε να τρώγει τις ελιές. Κατόπιν του ζήτησε να του ζυγίσει 4 οκάδες, του έριξε στον πάγκο του ένα μικρό ποσό και έφυγε όσο το δυνατό πιο γρήγορα. Ύστερα από μια ώρα ξαναπέρασε ο στρατιώτης εμπρός από το μαγαζί του Έλληνα και τότε αυτός του ζήτησε τα ρέστα. Νέος καβγάς, νέες βρισιές...»

Ιστορία 3η: Στις Σέρρες ένας νέος παντρεύτηκε, παρά τις αντιρρήσεις των γονιών, τη νέα που αγαπούσε και για να μην υποταχτεί στις πιέσεις των συγγενών του, προσήλθε στον μουσουλμανισμό, τόσον αυτός όσο και η γυναίκα του. Τότε ο Επίσκοπος εκσφενδόνισε εναντίον τους τον κεραυνόν του αφορισμού, που διαβάστηκε δημόσια στην εκκλησία, με αποτέλεσμα να αποκοπεί ο νέος από κάθε σχέση και φιλία με τους συμπατριώτες του. Ο νέος -πια- μουσουλμάνος, οργισμένος, παρουσιάζεται και παραπονείται στον μπέη κι αυτός διατάζει να οδηγήσουν εμπρός του τον ιερέα που διάβασε τον αφορισμό και να του δώσουν 300 χτυπήματα στις πατούσες του. Ο Επίσκοπος θυμωμένος και απελπισμένος από τη συμπεριφορά αυτή του μπέη, παρουσιάζεται εμπρός του, παραπονείται και του λέγει ότι θα εγκαταλείψει την πόλη και θα πάγει στην Κωνσταντινούπολη, γιατί δεν μπορεί να ασκήσει ελεύθερα το θείο λειτούργημά του. Αντί όμως ο μπέης να δικαιολογηθεί, του λέγει οργισμένα: «Παραπονείσθε για την τιμωρία του ιερέα σας, αλλά να ξέρετε ότι θα μπορούσα να σας κάνω να υποφέρετε με τον ίδιο τρόπο. Αν πάλι θέλετε να φύγετε, όλες οι πόρτες της πόλης είναι ανοιχτές. Στο μεταξύ, χαθείτε από εμπρός μου και μην παρουσιαστείτε εδώ ξανά». Τρομοκρατημένος, φεύγει αμέσως ο Επίσκοπος, με κατάθλιψη στην ψυχή του, αλλά η ιστορία του δε σταματάει εδώ. Μόλις φτάνει στον μητροπολιτικό του οίκο, δέχεται μήνυμα από τον μπέη να του καταβάλει 5.000 πιάστρα. Καλεί τότε ο Μητροπολίτης τους προύχοντες της πόλης και ύστερα από κοινή σύσκεψη αποφασίζουν να του στείλουν μια ασημένια ταμπακέρα γεμάτη χρυσά νομίσματα, καθώς και μια επιστολή, με την οποία τον ικετεύουν να ξεχάσει τη θλιβερή υπόθεση και να δεχτεί αυτό το δώρο ως εγγύηση της υπακοής και του σεβασμού τους.

Ασπιώτης, Ευ. Ν., (1992), Οι Σέρρες πριν και κατά την επανάσταση του 1821, Σερραϊκά Ανάλεκτα, Σέρρες, σελ. 221-222