Τοπική Ιστορία των Σερρών

19.4: Φωτογραφία από το αρχείο Καφταντζή: «Βούλγαροι επιστρατεύουν με τη βία νέους τηςΆνω Βρόντους»

 «... Λίγες μέρες μετά την επίσημη είσοδο της Ελλάδας στον πόλεμο, ο δημόσιος κήρυκας του Σιδηροκάστρου διαλάλησε σε όλη την πόλη: «Κατά διαταγήν της βουλγαρικής κυβερνήσεως, όλοι οι άνδρες του Σιδηροκάστρου από ηλικία 17 μέχρι 60 ετών, να παρουσιαστούν εντός της αύριον εις το Φρουραρχείον διά να σταλούν εις το εσωτερικόν της Βουλγαρίας ως όμηροι. Το μέτρον αυτό εκρίθη αναγκαίον διά την ασφάλειαν του βουλγαρικού κράτους. Οι παραβάται θα παραπέμπονται στο στρατοδικείον. Να λάβουν μαζί τους μόνον λίγες αποσκευές». Ύστερα από τη διαταγή αυτή όλοι οι Σιδηροκαστρινοί προετοιμάστηκαν για τη νέα δοκιμασία τους. Οι περισσότεροι πήραν μαζί τους πολλές λίρες κατάλληλα κρυμμένες μέσα στα ρούχα τους ή ραμμένες σε ειδικές ζώνες που φορούσαν. Έτσι εκατό περίπου άνδρες του Σιδηροκάστρου πήγαν στο Φρουραρχείο για να πάρουν σε λίγο τον δρόμο για τον αγύριστο...

Η ομάδα αυτή των ομήρων, που επικεφαλής της μπήκε ο Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου Παρθένιος, βγήκε από την πόλη στις 20 Ιουνίου 1917 για να ενωθεί με τους Σερραίους ομήρους και από εκείνα ακολουθήσουν τον δρόμο του μαρτυρίου. Άλλοι από αυτούς στάλθηκαν στο Κίτσοβο, άλλοι στο Κόστιβαρ, άλλοι στο Καρναμπάτ, άλλοι στη Σούλμα κι άλλοι στη Δόβρουτζα. 0ι κακουχίες, το μαστίγιο, η πείνα, η συνεχής βαρύτατη εργασία, η ζέστη και το κρύο αποδεκάτισαν τους ομήρους και έτσι, από τους εκατό περίπου που οδηγήθηκαν στο εσωτερικό της παλιάς Βουλγαρίας, δεν επέστρεψαν
παρά ελάχιστοι.

Απόσπασμα από το βιβλίο: Τολούδη, Α., (1982), Σιντική-Ιστορία και Παραδόσεις, Εκπολιτιστικός Λαογραφικός Όμιλος, Σιδηρόκαστρο

19.5: Φωτογραφία συγγραφικής ομάδας.

Στις 24 Φεβρουαρίου 1919 θα ανατεθεί στον γλύπτη Γεώργιο Δημητριάδη η ανέγερση του Ηρώου της Μεραρχίας Σερρών. Το μνημείο εγκαινιάστηκε τελικά το 1929. Στις 4 πλευρές απεικονίζονταν οι νικηφόρες μάχες των Βαλκανικών πολέμων. Επέζησε ως το 1943, οπότε οι Βούλγαροι προσπάθησαν να το ανατινάξουν. Τελικά αναστηλώθηκε το φθινόπωρο του 1971.